رسانه پندار سبک زندگی متفاوت
بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر افغانی در ایران
فرشته حسینی بازیگر مهاجر افغان در ایران است، وی با بازی در فیلم برادران محمودی توانست جایزه بهترین بازیگر نقش اول مراکش را ازآن خود کند و این آغازی بود برای شهرت وی. فرشته حسینی بازیگر جوان و محبوب افغان در ایران است، او شروع بسیار خوبی در بازیگری داشت و به سرعت مورد توجه قرار گرفت.
فرشته حسینی با بازی در فیلم رفتن به کارگردانی نوید محمودی توانست جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره مراکش را ازآن خود کند.فیلم سینمایی «رفتن» ساخته برادران محمودی با فیلم‌نامه‌اي از جمشید محمودی، کارگردانی نوید محمودی و تهیه‌کنندگی جمشید محمودی کاری مشترک از ایران و افغانستان اسـت که در آن بازیگرانی چون رضا احمدی، فرشته حسینی، بهرنگ علوی، نازنین بیاتی، مسعود ميرطاهری، افشین اخلاقی، سیناسهیلی، محفوظ محمودی و شمس لنگرودی ایفای نقش کردند.
فرشته حسینی زادۀ سال ۱۳۷۶ در ایران است، خانواده او از مهاجرین افغان در ایران هستند، فرشته با شرکت در دوره هاي بازیگری مختلف توانست به این عرصه وارد شود و خوش بدرخشد. در ادامه گفت و گویی با این بازیگر جوان و خوش آتیه افغان رابا هم مي خوانیم.
ابتدا خودتون رو معرفی کنید و بگویید با توجه به محدودیت‌هایي که دختران افغانستانی با آن مواجهند چطور وارد عرصه سینما شدید؟
سال ۱۳۷۶ در ایران متولد شدم و ۱۰ سال است با شرکت در دوره‌هاي آزاد آموزش بازیگری زیر نظر اساتیدی چون «اصغر محبی»، «آقای رحمانیان» و «خانم نصیرپور» وارد رشته بازیگری شدم. فعالیت‌هاي نمایشیم را از همان دوره ابتدایی شروع کردم و اولین کارم را سال چهارم ابتدایی کارگردانی کردم که توانست در سطح استان تهران مقام دوم رابه خود اختصاص دهد و بعد ازآن بود که کارگردان‌هاي ایرانی توصیه کردند که این رشته رابه صورت تخصصی دنبال کنم. من هم علی‌رغم مخالفت‌هايي که از سمت خانواده وجود داشت این رشته را ادامه دادم.
بیوگرافی فرشته حسینی و همسرش
فرشته حسینی متولد ۶ اردیبهشت ۱۳۷۶ در تهران ، بازیگر سینما و تئاتر است
تحصیلکرده مقطع دیپلم می باشد که کودکی با کارگری در یک خیاطی گذشت و از نه سالگی کنار کار تجربه بازیگری را هم بدست آورد و حالا در سینما می درخشد
خانواده و اصالت
فرشته در تهران و در یک خانواده با پنج خواهر و یک برادر به دنیا آمد ، پدر و مادرش هر دو از مهاجرین کشور افغانستان هستند که حالا در ایران زندگی می کنند
در کنار مادر و خواهرش معصومه
کارگری از کودکی
در زمان کودکی برای تامین هزینه های مدرسه خود مجبور بودم تا دیر وقت در یک کارگاه خیاطی کار کنم تا کمک خرج خانواده هم برای تامین معاش باشم
روزهای سختی بود که هیچ وقت فراموش نمی کنم ، روزهای که از خستگی زیادی روی چرخ خیاطی خواب می رفتم
کلاس از ۱۰ سالگی
اولین بار سال ۱۳۷۶ وقتی ۹ ساله بود در دوره دو ساله آموزش بازیگری زیر نظر اساتیدی چون اصغر محبی ، محمد رحمانیان و مهتاب نصیرپور شرکت کرد
بیوگرافی فرشته حسینی بازیگر
ورود به تئاتر تا کارگردانی
با تئاتر مدرسه از همان دوره ابتدایی شروع کرد تا اینکه در مقطع چهارم ابتدایی در حین مخالفت خانواده با کارگردانی توانست مقام دوم استان تهران را بدست آورد
از تئاتر موزیکال تا حرفه ای
بخاطر حساسیت خانوادم بشتر در تئاتر های موزیکال و فرم بازی می کردم سپس در تئاتر رسمی تر هم روی صحنه رفتم و در کنار تئاتر تصمیم گرفتم وارد سینما شود
از مستند تا سینما
اولین بار با فیلم مستند «من یک دختر شادم» به کارگردانی سامره رضایی در سال ۱۳۹۴ جلوی دوربین رفت تا اینکه یکسال بعد در فیلم «رفتن» نوید محمدی بازی کرد
فیلم «رفتن» که نازنین بیاتی و بهرنگ علوی نیز حضور داشتند نماینده کشور افغانستان در جشنواره اسکار سال ۲۰۱۶ بود
جایزه بهترین بازیگر زن
خانوم حسینی سال ۱۳۹۵ با فیلم «رفتن» که با حضور بازیگران ایرانی و افغانی ساخته شده است توانست از جشنواره بین المللی مراکش جایزه بهترین بازیگر زن را بگیرد
بازگشت به افغانستان
اوایل می خواستم به افغانستان برگردم و آنجا فعالیت کنم اما شرایط فعالیت در افغانستان هنوز مهیا نمی بینم و دوستان افغانستانی ام برایم مانع تراشی کرده اند
عکس فرشته حسینی بازیگر
مدتی افسرده بودم
دورانی از زندگی ام بود که دچار افسردگی شدید بودم بطوری که گمان می کردم هر چه تلاش می کنم راه پیشرفتی برای من وجود ندارد
در ادامه اما دلگرمی دوستانم به من انگیزه دوباره دارد ، آنها به من گفتند تو باید فرشته نجات دختران افغانستان باشی و همین انگیزه ای شد برای ادامه فعالیتم
ایرانی ها حمایتم کردند
آنقدر که دوستان افغان مرا به خاطر بازیگر شدن تحقیر کردند در ایران حتی یک روز هم یادم نمی آید که تحقیر شده باشم و آنها همیشه به من مهر و دوستی دادند
اما در دوران مدرسه هم سختی بسیار کشیدم و هم تحقیر شدم اما در هنر هرگز …
عکس فرشته حسینی و همسرش
ازدواج با نوید محمدزاده
۱۷ فروردین ۱۴۰۰ فرشته حسینی با جمله ای عاشقانه زیر ، تولد نوید محمدزاده همبازی خود در سریال قورباغه را تبریک گفت و نوید هم در پاسخ او را جانِ خود نامید !
این دو مدتی هست با هم وارد یک رابطه عاشقانه شده اند و برای هم دل میدند !
برای همیشه تو را آنگونه به یاد می آورم
ایستاده بر روی صخره‌ا ی
با شکوهِ دریا و آرامشِ آسمان.
تو همانی که خود دیدی به چشمِ دل
همانی که هیچکس هنوز نمیداند!
ماجرای ست کردن لباس‌های فرشته حسینی و نوید محمد زاده
کاربران شبکه های اجتماعی تصاویری را کنار هم قرار داده اند و به این نتیجه رسیده اند که نوید محمدزاده و فرشته حسینی بازیگران مشهور لباس های مشترکی دارند (یا با هم ست کرده اند و یا لباس ها یکی است). که این اتفاق بیش از پیش حرف و حدیث های پیرامون عاشقانه های بین آنها قوت بخشیده است .
فرشته حسینی و ظهور یک ستاره جوان
یکی از مصائب سینمای ایران است که بازیگران در سنین حقیقی خود به ایفای نقش نمی‌پردازند و بازیگران با سنین بالاتر، در نقش کاراکترهای جوان‌تر ظاهر می‌شوند. مثلا بازیگری که سن واقعی‌اش ۴۴ سال است در سریالی نقش یک ۳۰ را بازی می‌کند. اساسا فرایند رسیدن به شهرت در سینمای ایران زمان‌بر و دشوار است و به همین دلیل معمولا نقش‌های اصلی جوانان در سینما، واقعا در سن حقیقی به بازیگران سپرده نمی‌شود. در این وضعیت شروع درخشش یک بازیگر زن جوان از اواخر دومین دهه زندگی‌اش، اتفاقی بسیار امیدوار کننده است. فرشته حسینی می‌تواند با ادامه درخشش در سینما، جسارت لازم برای اعتماد به هنرپیشه‌های جوان را در کارگردان‌های ایرانی تقویت کند.
فرشته حسینی که همکاری‌های مهم‌اش با برادران محمودی را مرور کردیم، اخیرا با دو فیلم «یلدا» و «سونامی»، توانسته توانایی‌های خود در عرصه بازیگری را بیش‌ازپیش آشکار کند. این دو فیلم شاید آثار درجه یک و شاخصی در سینمای امروز ایران نباشند، اما به ترتیب قدرت او در انتقال احساسات با استفاده از اجزای صورت و توانایی بالای او در ادای دقیق و متبحرانه دیالوگ‌ها را نشان می‌دهند. حسینی در این فیلم‌ها دو نقش از دو جهان متفاوت را به شکلی باورپذیر ارائه می‌کند؛ به‌ویژه با نقش نسبتا کوتاه‌اش در «یلدا»، به چهره شاخص فیلمی تبدیل می‌شود که فیلم‌نامه ملتهب و حساس آن، زمینه مناسبی برای بروز قدرت بازیگری بازیگران‌اش را فراهم آورده است.
فرشته حسینی در سریال قورباغه
«دیده‌شدن» اگر هدف اصلی یک بازیگر نباشد بی‌شک یکی از اهداف ثانویه‌اش محسوب می‌شود. هر بازیگری در دوران فعالیت حرفهای یا نیمه‌حرفه‌ای خود همواره به شهرت می‌اندیشد. بازیگران خوب ابتدا تلاش می‌کنند از ایفای نقش و مسئولیتی که بر عهده‌شان است به خوبی برآیند تا در ادامه و از پس نقش به خوبی دیده شوند.
حال اگر این شهرت در مقیاسی بزرگ به وقوع بپیوندد می‌تواند بازیگر را نزد مخاطب عام بیشتر و بهتر معرفی کند. در دو سال اخیر به‌دلیل مسائلی که بر سر سینما آوارشده و سالن سینماها مدام تعطیل و بازگشایی می‌شوند، مخاطبان بیشتر به سمت سریال‌ها گرایش پیدا کرده‌اند. دراین‌میان اگر بازیگری بااستعداد پا به این عرصه بگذارد احتمال دیده‌شدن‌اش بیشتر شده و باعث می‌شود شمایل‌اش به خاطر تعطیلی سینما از بین نرود. بی‌شک بازی فرشته حسینی در سریال قورباغه یکی از همین موقعیت‌ها را فراهم می‌کند. قورباغه منفی‌ترین نقش حسینی است. کاراکتری آرام و کم‌حرف که هیچ‌گاه نمی‌دانی در ذهنش چه می‌گذرد. بازی‌ای که با واکنش فراوان منتقدان روبه‌رو شد…
کاظم راستی منتقد فیلم درباره بازی حسینی در سریال قورباغه می‌نویسد: «بیرون آمدن یک بازیگر از بلاتکلیفی برنامه‌ریزی شده می‌تواند به پدیده غافلگیر‌کننده یک سریال بدل شود. دراین‌میان چهره آرام و مظلوم فرشته حسینی در نقش لیلا به‌عنوان خواهر نوید محمدزاده در نقش نوری در سریال قورباغه بسیار حساب شده و ارزشمند به تصویر کشیده شده است. شما در پشت یک شمایل کم‌تحرک انسانی، داستانی پر از شرارت و فلاکت می‌یابید که توان گویش‌اش به زبان تصویر می‌تواند هم تکان‌دهنده و هم اغنا‌کننده باشد.»
حسینی اگر حرفهای رفتار کند و به دام حواشی نیفتد، می‌تواند به‌عنوان یک چهره سینمایی موفق، گام بلندی در روابط فرهنگی بین دو کشور بردارد و در داخل ایران نیز، برخی کلیشه‌های غلط درباره مهاجران همسایه شرقی ایران را تغییر دهد تا دنیا بفهمد که مهاجران افغانستانی می‌توانند در ایران علایق خود را پی‌بگیرند و به قله‌های موفقیت برسند.
نگاهی اجمالی به سوژه‌های فیلم‌های ایرانی ساخته شده درباره افغانستان
برادران محمودی به‌عنوان کارگردان های شاخص اهل افغانستان که در ایران فعالیت می‌کنند، همواره در مصاحبه‌های خود یادآور شده‌اند که دوست دارند دغدغه‌های افغان‌ها را بسازند. دغدغه‌هایی از جنس مردم. همین مسئله موجب می‌شود دوربین در فیلم‌هایی که محوریت‌شان کاراکترهای افغانستانی است با نزدیکی به سوژه سمپات بیشتری بیافریند. چنین مسئله‌ای نه‌تنها در فیلم‌های برادران محمودی بلکه تقریبا در تمامی آثار ایرانی که محوریت‌شان کاراکترهای افغانستانی است دیده می‌شود.
بسیاری از مهاجران افغانستانی در سنین کودکی و نوجوانی مجبور به ترک وطن و مهاجرت به ایران شدند. این افراد در ایران عاشق شده، تشکیل زندگی داده و به‌دلیل اقامت غیر قانونی هیچ‌گاه ازدواج شان در دفاتر رسمی ثبت نشده است. موضوعات این چنینی و عاشقانه های ایرانی- افغانستانی نمونه های متعددی در سینمای ایران دارد. به‌عنوان مثال در فیلم «باران» پسر ایرانی عاشق دختر افغان می‌شود، در فیلم «جمعه» پسر افغان عاشق دختر ایرانی می‌شود. در سال ۸۷ فیلم عاشقانه دیگری به نام « مجنون لیلی» به کارگردانی محمد حسین لطیفی ساخته می‌شود. در یکی از اپیزودهای این فیلم شاهد عشق یک زن افغان به کارفرمای ایرانی‌اش هستیم.
در فیلم «حیران» محصول ۱۳۸۸ ساخته شالیزه عارفی پور، همذات‌پنداری با شخصیت حیران (مهرداد صدیقیان) به وضوح درک می‌شود. حیران که دختری ایرانی به نام ماهی (با بازی باران کوثری) عاشق‌اش شده توسط پدر دختر طرد می‌شود اما ماهی زیر بار حرفهای پدرش نرفته و از خانه بیرون می‌زند تا با حیران ازدواج کند. در این فیلم نوع نگاه کارگردان معطوف به شخصیت حیران است. حتی زمانی‌که او در پایان یک‌باره ناپدید می‌شود انگار هم‌چنان همان اتمسفر قبلی برجای مانده و مخاطب همسو با حیران او را مقصر ترک دختر نمیداند.
نوید و جمشید محمودی فیلم «چند متر مکعب عشق» را که درباره عشق پسر ایرانی به دختر افغانستانی با پس‌زمینه برخوردهای نامناسب با افغانستانی‌ها بود، در ایران ساختند. این فیلم در سی و دومین جشنواره فیلم فجر سیمرغ گرفت و توانست به‌عنوان نماینده افغانستان به اسکار راه پیدا کند. برخی از منتقدین سینما معتقدند «چند متر مکعب عشق» سیاه نمایی از اوضاع افغانستانی‌ها در ایران است.
